تاریخ عکاسی جهان و ایران قسمت اول
اولین عکس تاریخ عکاسی که به راحتی می توانست عکس نامیده شود در سال 1826 یا 1827 توسط ژرف نیسفور نیپس پس از 8 ساعت در معرض نور قرار گرفتن با روغن استخدوس ظاهر شد که به دلیل ساعات طولانی نوردهی تصویر آن محو است. عکاسی به صورت رسمی در هفتم ژانویه 1839 توسط لویی آراگو که دوست سیاستمدار داگر بود(داگر دوست و همکار ژزف نیسفور نیپس) به نام لویی ژاک مانده . داگر و اندیرور نیپس ( که سهم پدرش را به ارث برده بود) به عنوان اختراع توسط آکادمی علوم پاریس معرفی و توسط دولت فرانسه خریداری گردید و پس از آن هر روزه در نقاط مختلف جهان تلاشهایی برای پیشرفت این اختراع صورت گرفت تا به شکل امروزی دوربین های دیجیتال مورد استفاده قرار بگیرند.
تاریخ عکاسی جهان و ایران قسمت اول
اولین عکس تاریخ عکاسی که به راحتی می توانست عکس نامیده شود در سال 1826 یا 1827 توسط ژرف نیسفور نیپس پس از 8 ساعت در معرض نور قرار گرفتن با روغن استخدوس ظاهر شد که به دلیل ساعات طولانی نوردهی تصویر آن محو است. عکاسی به صورت رسمی در هفتم ژانویه 1839 توسط لویی آراگو که دوست سیاستمدار داگر بود(داگر دوست و همکار ژزف نیسفور نیپس) به نام لویی ژاک مانده . داگر و اندیرور نیپس ( که سهم پدرش را به ارث برده بود) به عنوان اختراع توسط آکادمی علوم پاریس معرفی و توسط دولت فرانسه خریداری گردید و پس از آن هر روزه در نقاط مختلف جهان تلاشهایی برای پیشرفت این اختراع صورت گرفت تا به شکل امروزی دوربین های دیجیتال مورد استفاده قرار بگیرند.
تاریخ عکاسی جهان و ایران قسمت دوم
عکاسی در ایران به روایتی 3 و به روایتی تنها 5 سال پس از ثبت رسمی عکاسی در 1839 وارد ایران و دربار ناصرالدین شده قاجار شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت.
ناصرالدین شاه خود به عکاسی بسیار علاقمند بود و به همین دلیل شروع به عکاسی از خود (( سلف پرتره)) زنان حرمسرا،غلام بچه ها و ساختمانهای قصر سلطنتی و اندرون حرمسرای شاهی پرداخت،همچنین عکاسانی را مامور کرد تا به نقاط مختلف ایران سفر کرده از تمامی مکان ها عکس تهیه کنند.
پس از ورود عکاسی به ایران همراه نظامیان به جنگ یک عکاس هم فرستاده می شد برای تهیه مستندات جنگی در دربار قاجار پس از رونق عکاسی لقب عکاسباشی (برترین مقام فنی در رشته عکاسی) برای اولین بار از طرف ناصرالدین شاه به آقا رضا فرزند اسماعیل پیشخدمت ناصرالدین شاه و برادر حکیم الممالک یکی از پزشکان مخصوص شاه اعطا شد و همچنین اداره رسمی در دربار به عنوان عکاسخانه مبارکه همایونی تاسیس شد.
